Ik fiets over de gracht en zie het ene stoffelijk overschot na het andere liggen, achteloos aan de kant gegooid. Afgedankt, niet meer nodig. Naakte ledematen steken krampachtig uit alsof ze nog even aan het leven vast willen houden. Een versiering die niet los te krijgen was, bengelt zachtjes in de wind.

Nog geen maand geleden kregen ze onze volle aandacht nadat ze er wel acht jaar over hadden gedaan om bij ons te komen. Er werd gewikt en gewogen op lengte, omvang, geur en kleur. En als de keuze dan eindelijk gemaakt was, werden ze vrolijk mee naar huis genomen en met volle aandacht aangekleed. Uitbundig in alle kleuren van de regenboog of sereen in maagdelijk wit. Ze stonden in het licht en gaven ons warmte en gezelligheid.

En nu op 2 januari zijn ze plotsklaps, met zijn allen, afgedankt. Ze hebben hun taak volbracht. Ze liggen op straat om als grof vuil opgehaald te worden. En onze goede voornemens? Liggen die aan het eind van de maand hier ook zo afgedankt bij?  Boft de schoonmaakploeg dan eens even.