Een brug vol klein grut staat opgewonden te wachten. Ze hebben hun mooiste kleren aangedaan om hun belangrijke gasten, Sinterklaas en de Pieten, te ontvangen. Er staan Pietjes en prinsesje, Sintjes en supermans. Op hun hoofden dragen ze ingekleurde mijtertjes met hun naam erop, zodat Sint, -oh hij wist mijn naam!-, hen direct bij hun voornaam kan aanspreken. Koortsachtige rode konen sieren hun gezichtjes. Uit volle borst zingen ze mee met de oude en nieuwe liedjes die uit de ramen schallen bij een overbuurvrouw van school.

De direct omliggende straten zijn voor de gelegenheid door de welwillende politie afgezet. Ouders die wat te laat zijn, rennen met hun kleintjes aan de hand naar de brug. Ze hebben ook een rood hoofd, maar dat heeft een andere reden. Een uit de kluiten gewassen vader komt huppelend met zijn kleuter aan. Bij hem geen schuldgevoel of ademnood. Wellicht was hij wel op tijd, maar wilde zijn zoontje liever even verderop wachten omdat hij een beetje bang was.

De spanning op de brug loopt op wanneer de kinderen uit de verte het elegante bootje zien aankomen. De Goedheiligman staat voorop de plecht, zijn staf stevig in zijn ene hand, terwijl hij met de andere hand pauselijk bedaard zwaait. Zijn andere staf, een zestal Pieten, dartelt, danst, grimast en gooit pepernoten. De schipper verhoogt de opwinding door nog een ererondje te varen voordat hij aanmeert. De Hoofdpiet helpt Sint voorzichtig de steiger op, waar de schooldirectrice hem verguld de hand schudt. ‘Wat heerlijk Sinterklaas, dat u ook dit jaar ons met een bezoek vereert’. De kinderen joelen als de Pieten, schoorsteenzwart, mokkabruin en lattewit, de pepernoten gooien. De meeuwen zeilen door de lucht en weten precies op tijd het snoepgoed van de straat te pikken voordat het vertrapt wordt. Het voorname gezelschap beweegt zich langzaam voort over de brug. De ouders kijken haast nog blijer dan hun kinderen, toeristen maken verbaasd foto’s van het voor hun onbekende tafereel. Wat een feest!

Ik word wat melancholiek. Zouden mijn toekomstige kleinkinderen nog Sinterklaas vieren? Dit jaar zie ik al minder Sint en Piet op straat. De meeste etalages zijn na Sint Maarten meteen in Kerstsfeer opgetuigd. Is dit omdat het praktischer is of wil men de discussie vermijden? Natuurlijk kan het uiterlijk van de Pieten aangepast worden (zolang gifgroen maar vermeden wordt). Er is geen reden om mensen –ook onbedoeld- te kwetsen. Maar dit feest is zo bijzonder. Het magische sprookje voor de kleintjes waar ze zelf een rol in spelen. Waar ze leren dat het niet alleen om krijgen gaat maar ook om geven, een tekening, een brief of een wortel voor het paard. En als ze ouder worden tijd en aandacht besteden aan surprises en puntige gedichten. Sinterklaas heeft zoveel meer inhoud en statuur dan die ho-ho-ho Kerstman. Laat we proberen deze mooie traditie, met aanpassingen, in ere te houden. Dan kan ik mijn nageslacht nog met spanning in hun stem horen zingen: ‘Hoor, wie klopt daar kinderen’.