Druipnat wacht ik met een aantal andere vrouwen in de gang. We zijn net onder de gezamenlijke douche uitgekomen waar ik, zelfs zonder lenzen, het verval van de lichamen kan zien van de over 50 jarigen. Geen oogstrelend gezicht. Ik kijk voorzichtig naar mezelf. Zie ik er ook zo uit? Voordat ik eerlijk antwoord kan geven, gaat de deur open en lopen we naar het verwarmde zwembad voor onze fifty-fit les.
Het licht is getemperd (waarschijnlijk ben ik niet de enige die van ons uiterlijk schrikt) en een tanige vrouw in zwart lycra pakje begint ons -aan de kant- in het snelle ritme van de muziek de oefeningen voor te doen. Iedereen doet enthousiast mee. We ploeteren in marstempo door het bad, zwaaien met schuimgewichten door het water, zwemmen naar links, zwemmen naar rechts, laten ons vallen en komen weer naar boven. Luctor et emergo! Tussen de bedrijven door observeer ik mijn lotgenoten. In de Jordaan kom ik steeds minder vaak ‘oorspronkelijke bewoners’ tegen, maar het lijkt of ze hier allemaal bij elkaar gekomen zijn. Rondborstige, stevige vrouwen die geen blad voor de mond nemen. Een vrouw heeft een olifantje op haar arm getatoeëerd. Als ik haar het bad uit zie gaan, begrijp ik waarom.
Na een uur zijn we weer in de kleedkamer. Een vrouw met een buikverkleining vertelt dat haar relatie met een asielzoeker net op de klippen is gelopen. Hij heeft haar verlaten. Nu gaat ze volgende week op vakantie naar Ghana en neemt een koffer vol boeken mee. Ik vraag haar wat ze graag leest, verwacht de Bouquetreeks, maar ze zegt ‘toch wel litteratuur’. Haar laatste boek was ‘In koelen bloede’ van Truman Capote. In mijn hoofd bestraf ik mezelf op mijn vooringenomenheid. We nemen afscheid en zeggen ‘tot de volgende keer’. De dag erna word ik wakker met een stuk minder gespannen schouders en zin om te schrijven. Fifty-fit al na één keer!
yolanda en amsterdam 
Ik reageer meteen. Uit het hart gegrepen. Ook zonder bril zag ik de teloorgang van onze generatie, in het zwembad. Ik heb onlangs ook het ‘stoute badpak’ maar aangetrokken en ben- als dat olifantje- naar een zuidelijker bad gegaan. Schrikken. Maar ‘men’ ook van mij, ik weet het zeker. We zijn een pre-bejaarde doelgroep geworden.
Een erg leuke column. Ook de (h)erkenning dat we allen er niet aan ontkomen. Wij worden -eerst- onze vaders en moeders en daarna onze opa’s en oma’s. Maar nu nog even de tussenfase. Die heb je goed beschreven. Leuk ook.
Fijne columns.
Manna
LikeLike
Leuk! Je wordt steeds leuker -olifant 😎
Verstuurd vanaf mobiel
Felix Guttmann
LikeLike
Hoi yolan,superleuke stukjes.
Alle emoties komen voorbij als je ze leest maar wat mij het meest aanspreekt
is dat het helemaal ” jouw ” is, helder met een eigen kijk en gevoel en dat het heel prettig leest.
Verheug me op de volgende xxx
LikeLike
Hi Lan,
weer een leuk verhaaltje met veel invalshoeken.
Zou jong denken en gericht bewegen deze bejaring kunnen vertragen?
Kijk uit naar de volgende,
ciao,
JK.
LikeLike
Hi Lan,
weer een leuk stukje met verschillende invalshoeken!
Zou meer gericht bewegen en jong blijven denken ook deze bejaring vertragen?
Kijk uit naar het volgende,
JK.
LikeLike
Hi Yolanda,
weer vol verrassende invalshoeken,
ciao,
JK
LikeLike
Ik ben er nog net niet, als verse vijftiger . Je beschrijft mijn voorland met zo’n eerlijke humor dat ik iets minder zweetdruppels op mijn voorhoofd heb als ik er aan denk.
Geniet erg van je columns Yolan.
XXX
LikeLike
Genieten van je columns!
LikeLike