Strapless lijfje, lange zwarte uitwaaierende rok waar subtiel een rode stof doorheen schijnt, platte schoentjes. Janine Jansen staat op het podium van het Concertgebouw, krachtig, haar viool als een onlosmakelijk deel in de hand. Het linkerbeen staat stevig voor, haar lichaam in de aanslag. Dan duikt ze, met gefixeerde ogen en omhoog zwiepende paardenstaart, als een Alice in Wonderland via haar partituur in een andere wereld. Door het hartstochtelijke spel knappen een paar haren van de strijkstok. Ze vliegen wild op en neer totdat ze ze bij twee maten rust kordaat los trekt. Het zal niet de enige keer zijn die avond. Een rustig deel volgt en haar lichaam wordt zacht en deint mee, ze straalt een warme gloed uit. Als Janine speelt, speelt haar hele lichaam.

Aan de zwart glimmende vleugel zit een onooglijk, kalend mannetje, dat op een virtuoze manier de toetsen betast, streelt en pijnigt. Geen moment kijkt Janine naar de pianist of hij naar haar. Beiden zitten in hun eigen wereld, tot het uiterste geconcentreerd, maar musiceren alsof ze aan elkaar vastzitten. De linkerarm weet vanzelfsprekend wat de rechter doet.

Naast mij kijkt Jenny gebiologeerd naar het optreden. Zij is operazangeres, getraind in New York en Wenen, gespecialiseerd in Wagner. Af en toe hoor ik haar fluisteren: ‘interesting’. Een dodelijke opmerking. ‘Interessant’ betekent voor mij ‘ik vind het niet mooi, maar ik wil niet onbeleefd zijn’.

In de pauze vertelt Jenny wat ze bedoelt met ‘interesting’. Ze heeft met stijgende verwondering gekeken naar de uitbundige lijfelijkheid van Janine. Haar spel is beheerst en intens, terwijl haar lichaam, net als bij een danseres, vol beweging is. Ze kan dit niet rijmen. Als operazangeres is Jenny getraind haar lichaam in te houden, te controleren. Zonder dat ze er echt bewust van was, ging dit tegen haar eigen spontane en uitbundige karakter in. De tegennatuurlijke houding werd een nieuw onderdeel van haar persoonlijkheid, maar dat ging nu, na jaren, schuren.

Ze zag bij Janine hoe je jezelf kan zijn op het podium en daardoor krachtiger, beter. Voor haar was ‘interesting’ een eerste stap om haar jarenlange training te gaan aanpassen aan wat zij voelt en niet aan hoe het hoort. Interessant!